به تازگی کشورمان، با افزایش غیر قابل کنترل جمعیت سگ های ولگرد روبه رو شده است؛ و این اتفاق، می‌تواند باعث افزایش احتمال گاز گرفتگی، حمله های پرخاشگرایانه و انتقال بیماری های مرگباری چون هاری از سمت سگ ها به انسان شود. یکی از مهم ترین دلایل این اتفاق، دلسوزی برخاسته از ناآگاهی و غذا دادن به سگ های ولگرد است. این عمل در ظاهر شاید بسیار شایسته و مهربانانه باشد؛ اما درواقع، طناب داری است که خودمان به گردنمان می‌اندازیم.
در این مطلب، به تفسیر تاثیرات غذا دادن به سگ های ولگرد در زندگی انسان، بحث خواهیم کرد.
مسئولیت رسیدگی به سگ های ولگرد
سگ های ولگرد، اغلب بسیار لاغر، ضعیف و بیمارند و علاوه بر گرسنگی های طولانی مدت، آب و هوای سرد، نداشتن پناهگاه، حمله حیوانات وحشی، تصادفات جاده ای نیز جان آن ها را تهدید میکند. لذا فقط غذا دادن به سگ های ولگرد (آن هم، هرچند وقت یکبار) در وضعیت آن ها تغییری ایجاد نخواهد کرد. از طرفی غذا دادن مرتب به سگ های ولگرد موجب برهم زدن اکوسیستم و طبیعت میشود.
انسان ها، برای غذا دادن به سگ های ولگرد از آشغال مرغ، استخوان و پس ماند غذای خودشان استفاده می‌کنند. خوردن استخوان برای سگ، می‌تواند باعث شکستگی دندان، انسداد روده، پارگی لوله گوارشی و مرگ آن ها شود.
عاقبت غذا دادن به سگ های ولگرد
علت اصلی مخالفت با غذا دادن به سگ های ولگرد، افزایش جمعیت آن ها و بیماری های قابل انتقال از سگ به انسان است. با نظر به شرایط کنونی کشور، عقیم کردن و واکسیناسیون سگ و گربه های خیابانی، توجیه اقتصادی ندارد. بنابراین اطلاع رسانی در جهت غذا ندادن به حیوانات خیابانی و انجام آن، تنها کاری است که در حال حاضر می‌توان برای کاهش خطرات ناشی از افزایش این حیوانات انجام داد.
افزایش تعداد سگ های خیابانی
تولید مثل در حیوانات به طور غریزی اتفاق می‌افتد. حال اینکه شما، با نوازش کردن و غذا دادن به آن ها، احساس امنیت را نیز برایشان فراهم کنید، افزایش جمعیت؛ یک نتیجه ی قابل انتظار خواهد بود. نتیجه ای، که به زودی آرامش و آسایش شما را مختل خواهد کرد.
افزایش تعداد سگ های خیابانی، احتمال تصادفات جاده ای و درگیری های بین حیوانات را نیز بیشتر میکند.
حمله سگ ها به کودکان
سگ های ولگرد، معمولا از نزدیک شدن به انسان ها دوری می‌کنند، مگر در شرایطی که انسان، با غذا دادن و نوازش کردنِ آن ها، این ترس را از بین برده باشد. طبق بررسی های انجام شده، آمار حمله ی سگ های ولگرد به کودکان و بزرگسالان در جاده ها و سطح شهر روزانه در حال افزایش است و متاسفانه برخی از این حملات، به زخم های عمیق و قطع عضو ختم شده اند.
بیماری های مشترک بین حیوانات و انسان
بدن سگ های ولگرد به علت پایین بودن سطح ایمنی، ممکن است مبتلا به بیماری های انگلی، باکتریایی و ویروسی باشد. برخی از این بیماری ها، میان انسان و حیوانات مشترک اند؛ یکی از مهم ترین و مرگبارترینِ این بیماری ها، بیماری ویروسی هاری است.
هاری، از طریق گازگرفتگی و ارتباط مستقیم حیوان مبتلا با مخاط انسان، انتقال پیدا میکند؛ این بیماری، پس از بروز اولین علائم، دیگر درمانی ندارد و کاملا کشنده است. (تنها راه نجات سگ ها قبل از ابتلا، واکسیناسیون است)
از بین رفتن رفاه و آسایش انسان ها
تصور کنید هنگام پیاده روی در سطح شهر، تعدادی سگ ولگرد به طرف شما بیایند! این اتفاق، حتی اگر به هدف حمله کردن هم نباشد، بسیار غیر منتظره، شوکه کننده و گاها ترسناک است.
زمانی که به سگ های ولگرد غذا می‌دهید، در ناخودآگاه حیوان، میان انسان و از بین رفتن احساس گرسنگی ارتباط برقرار میشود و حیوان به مرور، شرطی خواهد شد. در اینصورت احتمال اینکه، سگ ولگرد بعد از نزدیک شدن به شما و دریافت نکردن غذا، رفتار پرخاشگرایانه ای از خود نشان دهد، دور نیست.
بر هم زدن نظم اکوسیستم
اکوسیستم به مجموعه تمامی موجودات زنده و محیط غیر زنده اطراف آن ها گفته میشود؛ که شامل سه گروه تولید کننده، مصرف کننده و تجزیه کننده است. این سیستم، دارای نظم به خصوصی است و دستکاری انسان ها (به طور مثال غذا دادن به سگ های ولگرد و افزایش جمعیت آن ها) کل زنجیره را تحت تاثیر قرار می‌دهد و باعث به خطر افتادن جان گونه های جانوری دیگر نیز میشود. بعضا در سگ هایی که به طور مداوم با انسان در ارتباطند و از آن ها غذا دریافت می‌کنند، روحیه شکار کردن خود را از دست میرود و خودشان شکار می‌شوند.
آلوده کردن محیط
بعد از غذا دادن به سگ های ولگرد، شما دیگر کنترلی بر اوضاع نخواهید داشت:
- درگیری میان سگ های ولگرد بر سر غذا
- جذب حیوانات گرسنه دیگر از جمله موش ها و گربه های خیابانی به آن محل
- اگر سگ ها، غذا را به طور کامل نخورند، شاهد تجمع پشه های فراوان و ظاهر آلوده شهر خواهیم بود
اگر غذا دادن به سگ های ولگرد اشتباه است پس مسئولیت ما چیست؟
حامیان حیوانات در صورت داشتن شرایط نگهداری از سگ های بلاصاحب، چه به عنوان نگهبان و چه به عنوان حیوان خانگی، می‌توانند آن ها را به سرپرستی بگیرند و با مراجعه به کلینیک های دامپزشکی، در صورت بیمار بودن حیوان، ابتدا او را درمان کرده و سپس واکسن های لازم تزریق کنند. در غیر این صورت، غذا دهی به سگ های ولگرد توصیه نمیشود.
سخن پایانی
همگی می‌دانیم که حیوانات بدون صاحب نیازمند محبت اند و صد البته که بسیاری از آن ها در شرایط نامساعدی هم هستند اما همانطور که ملاحظه کردید غذا دادن به سگ های ولگرد از سمت افراد عادی و بدون مدیریت، نه تنها نمی‌تواند این حیوانات را نجات دهد بلکه هم برای حیوانات و هم برای انسان ها خطرناک هم هست. این مشکل، باید از ریشه حل شود. جمع آوری سگ های ولگرد، عقیم سازی و واکسینه کردن آن ها، تنها راه حل درست است که باید توسط مسئولان جامعه انجام شود.
منابع:
